به گزارش خبرگزاری
مهر به نقل از نشریه برنامه، سابقه تولید
ظروف چینی به صورت صنعتی در کشور ایران حدود 30 تا 35 سال است. در سال‌های پیش از انقلاب واحدهای چینی البرز ، پارس ، گیلان ، قصاعی و کابن احداث و با ظرفیت تقریبی 5180 تن در سال شروع به کار کردند و از جمله کارخانجات قدیمی این رشته از صنعت هستند. نیاز کشور تا قبل از سال 1360 در حدود 30 هزار تن چینی در سال بوده و نیاز کشور از طریق واردات تامین می شده است.
از اواخر سال 1360 ورود چینی آلات خارجی به کشور ایران ممنوع است و به واسطه کم شدن واردات و قیمت بالای محصولات خارجی، واحدهای جدید احداث و راه اندازی شدند و روند احداث کارخانجات تا سال 1379 به تعداد 19 واحد به ظرفیت اسمی سالانه 50900 تن رسید و میزان تولید 48 هزار تن با بازده 94 درصد بود.
تولید جهانی
تولید جهانی ظروف چینی حدود 2/1 میلیون تن بر آورد شده که کشور چین حدود 80 تا 90 درصد تولید جهانی را به خود اختصاص داده است. کشور ایران نیز دومین تولید کننده در جهان به شمار می آید. کشور آلمان از سال 2004 ، تولیدی حدود 6 تا 7 هزار تن داشته و کشورانگلستان نیز دو کارخانه چینی را تعطیل کرده است. در شرایط کنونی عرضه جهانی بیش از تقاضاست.
وضعیت صنعت ظروف چینی
روند تولید و ظرفیت اسمی کارخانجات تولید ظروف چینی در ابتدای سال 1383 به 64300 تن رسدی و طی سال 1383 طرح توسعه چینی همگام با ظرفیت 1500 تن و چینی نسترن به ظرفیت 4 هزار تن راه اندازی شد و همچنین تقدیس گناباد نیز تولید آزمایشی را شروع کرد که به علت کمبود برخی از تجهیزات و اشکال های موجود ، به تولید نهایی نرسیده است.
در اواخر اسفند ماه فاز یک طرح توسعه طوس چینی به ظرفیت 7500 تن و چینی البرز به ظرفیت 3500 تن راه اندازی شد. همچنین چینی مرجان با طرح توسعه 1000 تنی با ساخت 4 دستگاه کوره شاتل ساخت داخل راه اندازی شد.
از این رو، ظرفیت اسمی تولید ظروف چینی تا پایان سال 1383 با راه اندازی طرح های واحدهای یاد شده به 83300 تن رسیده است.
میزان تولید سال 1383 با توجه به تعطیلی کارخانه چینی ابهر ( در ابتدای سال ) و تعطیلی کارخانه های چینی گیلان ، چینی مهدی و طرح توسعه چینی پارس از سال گذشته ( در مجموع به ظرفیت اسمی 9 هزار تن) ، معادل 50237 تن بوده است که نسبت به ظرقیت 57300 تن ( مجموع ظرفیت های کارخانه های فعال و در حال تولید، طرح توسعه چینی همگام و چینی نسترن با نصف ظرفیت دو هزار تن " راه اندازی نیمه دوم سال " و بدون در نظر گرفتن ظرفیت طرح های توسعه را ه اندازی شده در آخر سال و کارخانه
چینی تقدیس گناباد ) ، بازده تولید ،6/87 درصد است که در مقایسه با تولید سال 1382 ، حدود 8/6 درصد افزایش تولید داشته است.
وضعیت صادرات ظروف چینی
صادرات ظروف چینی کشور در سال 1383 برابر 4/1382 تن به ارزش 3 میلیون دلار بوده که نسبت به صادرات سال 1382 به میزان 1954 تن به ارزش 1/3 میلیون دلار حدود 29 درصد کاهش در تناژ و 3 درصد در ارزش را داشته است.
از لحاظ قیمت صادرات هر تن چینی صادر شده سال 1383 ( 2170 دلار ) نسبت به سال 1382 ( 1586 دلار ) معادل 8/36 درصد افزایش داشته است. درصد صادرات نسبت به تولید سال 1383 ، 7/2 درصد است.
ظروف چینی ایران بیشتر به کشورهای کویت، ترکیه، امارات متحده عربی ، گرجستان ، ایتالیا ، کانادا، هلند، آلمان ، فرانسه ، قطر و لبنان صادر شده است . قیمت جهانی ظروف چینی حدود حداقل و حداکثر 2/1 تا 3 دلار است . سرانه مصرف در ایران حدود 7/0 کیلوگرم در سال است.
در امر صادرات ، کشور ایران به دلیل حضور رقیبی مانند کشور چین که با قیمت نازل بازار جهانی ظروف چینی را اشباع کرده است ، نمی تواند به رقابت بپردازد و حتی در بازار داخلی نیز با مشکل فروش مواجه است. در سال 1384 نیز میزان صادرات انواع ظروف چینی به 6/1 هزار تن و از نظر ارزش به 1/3 میلیون دلار رسید.
وضعیت واردات ظروف چینی
واردات این محصول در سال 1383 به میزان 800 تن بوده که طبق مصوبه دولت مبنی بر پرداخت سود بازرگانی هر کیلو 12000 ریال ، از ورود بی رویه ظروف چینی به داخل کشور به میزان قابل توجهی ممانعت به عمل آمده است . به طوری که نسبت به واردات سال 1382 ( به میزان 22485 تن ) معادل 4/96 درصد کاهش داشته است . در سال 1383 کشش بازار نسبت به خرید ظروف چینی داخلی بیشتر بوده و قیمت ظروف چینی ایرانی ظرف چند سال اخیر برای رقابت با محصول خارجی با وجود نرخ بالای قیمت تمام شده افزایش نداشته است.
مسائل و راهکارها
به رغم فناوری و کیفیت بهتر این صنعت در بازارهای داخلی و بین المللی ، چون قیمت تمام شده چینی در کشور چین پایین تر از قیمت تمام شده چینی ایرانی است، ایران با رقابت سرسختانه کشور چین مواجه است.
همچنین پایین بودن بهره وری نیروی کار ، مشکلات قانونی ،کم و بیش قاچاق واردات و نبود فرهنگ تولیدی از جمله مشکلات این صنعت است. این در حالی است که این صنعت از صنایع اشتغال زا و سازگار با محیط زیست است.
در هر حال تولیدات فعلی نیاز داخل را با کیفیت بالا و با همان قیمت ثابت تامین می کند ، از این رو ، چنانچه برای طرح های توسعه فعلی و واحدهای جدید ، بازار صادراتی تامین نشودف خود واحدهای تولیدی نیز به خاطر رقابت با یکدیگر به تعطیلی کشیده خواهند شد. از این رو ، با تلاش متخصصان و حمایت دولت با برنامه ریزی به منظور بهبود کیفیت و کمیت تولید و با مطالعه و تحقیق و شناسایی بازارهای جهانی و حضور در آن ، این صنعت سرپا می ماند و تولید تداوم خواهد داشت.
مطالب مرتبط :
صنعت چینی و سرامیک در جهان و ایران
صنعت چینی» صنعتی بنیادی
صنعت ظروف چینی
درباره این سایت